Uluğbey Bu Benim Yıldızım

Uluğbey gençliğinden itibaren gökyüzüne ilgi duyarak bakar, gece ise yıldızlan saydıkça sayarmış. Lakin ne kadar saysa da sonunu getiremezmiş. Günlerden bir gün Uluğbey, parlak bir gecede saray bahçesinde oynayarak ağabeyi ile iddialaşırken: "İşte şu yıldız benim" diyince ağabeyi: "Hayır, öyle deme, günah olur. Bütün yıldızlar Allah 'in", demiş.

Uluğbey: "Vay, bu kadar yıldızın hepsi bir Allah 'in mı, hayır sen hata yapıyorsun, işte şu benim", diye sözünde diretmiş. Ağabeyi de: "Hayır, sen hata yapıyorsun". diye o da kendi sözünde inat etmiş. Ağabey kardeş tartışıp birbirine: "Hayır, seninki yanlış, benimki doğru", diyerek babalarının yanına gitmişler. Babası ne olduğunu sormuş.

Ağabeyi:
-Uluğbey, gökyüzündeki Allah 'in yıldızlarından birisi benim, diyerek hata ediyor, demiş.

-Hayır, demiş Uluğbey, sözünde durarak, kendisi hata ediyor. Bu kadar yıldızı sadece Allah ne yapsın. Onlardan biri benim.

Babası bu konuşmanın devam ederse sonunun iyi olmayacağını anlayıp:
-Evet, tamam, gökyüzündeki en parlak o yıldız Uluğbey'in olsun, demiş.

"Yıldızımı buldum! Yıldızımı buldum!" diye söylemiş sevinçle gökyüzüne bakarken.
Uluğbey'in parlak yıldızı sınırsız kainatta hâlâ parlamaktadır.

ULUĞBEY BU MENİN YÜLDÜZİM
ÖZBEK TÜRKÇESİ
Uluğbek yaşligidân başlâb sâmagâ qızıqıb baqâr, tunda esâ yüldüzlârni sânâgâni-sânâgân ekân. Lekin qançâ sânâmâsin, ahirigâ yetkâzâ almâskân. Künlârdân bir küni, aydın tunda saray bağıda oynâb yürib, âkâsi bilân gâp tâlâşib qalibdi. Uluğbek: "huv ânâvi yüldüz meniki", desâ, âkâsi: "Yoq, undây demâ, günah bolâdi. Hâmmâ yüldüz hudaniki", debdi.
Uluğbek: "Baybo, şunçâ yüldüznifi hâmmâsi bittâ hudanikimi, yoq sen hatâ qılâsân, huv ânâvunisi meniki", deb öz sözidâ turib alibdi. Âkâsi ham: "Yoq, sen hata qılâdursan", deb u ham özsözidâ qattıq turib alibdi. Âkâ-ukâ tâlâşib-târtişib, bir-biri bilân: "Yoq, seniki natoğrı, meniki toğrı", de-yişgâniçâ atâlârinin aldigâ barişibdi. Atâsi nimâligini sorâbdi.
Âkâsi:
-Uluğbek sâmadâgi hudanin yüldüzlâridân bi-rini meniki, deb hâtagâ yol qoyâdur, debdi.
-Yoq, debdi Uluğbâk, sözidâ qat'iy turib, bunin özi hata qılâdur. Şunçâ yüldüzni yalğız huda nimâ qılâdur. Âlârdân biravi meniki.
Atâsi bu gâp âylânsâ aqıbâti yahşi bolmâsligini âfilâb:
-Ha, mayii, sâmadâgi en yaruğ oşâ yüldüz Uuluğbekniki bola qalsin, debdi.
"Yüldüzimni tapib aidim! Yüldüzimni tapib aidim! " deyâ hitâb qılibdi Uluğbek sevinç bilân sâmagâ baqarkân.
Uluğbeknin parlaq yüldüzi çeksiz kainat qa'ridâ hânüzgâçâ turibdi.