Türk Dünyası Mitolojik efsaneleri - Biçura Efsanesi

Biçura kadın cinsinden olur. Boyu bir buçuk, eni bir arşındır. Başında baş örtüsüyle gezer. Patates mahzenlerinde, döşeme altlarında, boş hamamlarda yaşar. Biçura herkesin evinde yerleşmez. Biçura'nın yerleştiği evlerde, onun için ayrı bir odayı boş bırakanlar da olmuştur.

Biçura gece vakti eve girip yemek tabaklarını, yıkanmamış bulaşıkları yalar. Bazen bu tabaklarda hoşuna gitmeyen bir şey görse, eline geçen eşyaların her birini bir tarafa fırlatır, çarpar, kırar gidermiş. Gönlünü almak için Biçura için ayrı bir tabağa artık yemeklerden koyup bunun yanına kaşıklar dizip insan girmeyen bir odaya bunları geceleyin bırakırlar. Ertesi sabah tabak bomboş olup Biçura yemeğin hepsini yemiş olur. Böyle ağırlaşan da bazı zamanlar hasta olup kendisine bırakılan tabakları kaşıklan sağa sola fırlatıp, kırıp gidermiş. Öyle zamanlarda çok azgınlaşıp bulduğu herşeyi kırarmış. Şu halde, Biçura'nın yerleştiği evde dikkatli olmak gerektir. Onun arzusunu bilip ona göre hareket etmek gerektir.

Biçura evdeki erkeklerle, daha çok da yanlız yaşayan erkeklerle, dul erkeklerle dalga geçmeyi çok sever: Ya uyurken gelip boynunu sıkar, ya ansızın hapşırıp korkutur, ya durup dururken üstüne odun fırlatır, ya keçe edik ile yahut tuğla ile vurur. Bazı Biçuralar böyle pek şakacı olunca, evde durmak mümkün olmaz da artık evin sahipleri evi terkedip giderler.

Bir mollanın evi varmış, hatunu yokmuş. Eve gelip yatağına yalnız başına yatarmış. Bunu Biçura rahatsız etmeye başlamış. Gece yansında fırının üstünden bir şey pat diye düşer, molla kalkar evde biri mi var, diye arar arar, kimseyi bulamazmış. Her gece bu iş olmaya başlayınca, molla iyice ne yapacağını şaşırmış. Mollanın bir tüfeği varmış. Bir gün tüfeğini minderin altına koymuş. Gece yatıp Biçura'nın birşeyler düşürmesini beklemeye başlamış.

Gece yarısı olunca, fırının başından bir tuğla gelip mollanın yatağına düşmüş. Bunun üzerine molla derhal tüfeğine davranıp fırına doğru ateş etmiş. Ama Biçura'ya hiç bir şey olmamış. Mollanın yatağına bir eşya daha düşmüş. Molla yine ateş etmiş, yine bir şey düşmüş yatağa. Molla böyle ateş etmeye devam etmiş. Onun üstüne de fırın başından keçe edikler, çizmeler, odunlar, çoraplar, eski börkler, tahta parçalan yağmış. Molla şaşırıp kalmış. Bundan sonra fırın başından:

- Molla efendi, sen okumuş adamsın, filânca duayı okuyup da ateş etsen işin olur, diye bir kız sesi gelmiş. Bunun üzerine molla tüfeğini almış, fırın başına doğru nişan almış, duayı okuyup ateş etmiş. Fırın başında bir inilti duyulmuş ve olay sona ermiş. Molla ise o günden sonra rahat etmiş, rahat uyumuş.

Biçuranın iyileri de oluyormuş kimi zamanlar. Bunların hepsi uykuda adamın boğazını sıkıp, üstüne eşya atmıyorlarmış. Biçura bazı kişileri severse ev sahibi zengin oluyormuş. Ne gerek olsa Biçura hepsini bulur getirirmiş. Biçura var iken zengin olan kişiler o gittiği zaman fakir düşerlermiş.

Eski zamanlarda bir molla varmış. Bu mollaya bir Biçura çok alışmış. Ondan sonra molla günden güne zenginleşmeye başlamış: Parası, hayvanları çoğalmış. Hayvanları tok, iri, yünlü imiş. Meğer Biçura geceleri komşuların paralarını çalıp getirirmiş. Komşu tarlalarından, komşuların ambarlarından, mahzenlerinden, depolarından yulaf çalar, mollanın atlarına, davarlarına yedirirmiş. Böylece molla gittikçe zenginleşmiş, artık Biçura'dan da bıkmış, onu evden kovmayı düşünmeye başlamış. Komşu köyde bir sihirci kocakarı varmış, molla bu kocakarıyı çağırtarak, sihir yapıp okuyup üfleyerek Biçura'yı kovmasını istemiş. Sihirci kocakarı okuyup üfleyip gitmiş. Tam o gece mollanın evinde yangın çıkmış, bütün ev, eşyaları, sığırları, koyunları, ekinleri yanıp kül olmuş. Molla kendisi bir gömlekle zor kurtulmuş... Evi yakan bulunamamış, avluda elinde ateşle gezen biri de olmamış. Mollanın evi yanıp kül olmuş, ama komşularının bir tahtaları, bir çubukları dahi yanmamış.