Tatar Halk Edebiyatında Toponotnik Rivayetlere örnekler

insanoğlu yaşadığı yerleri isimlendirirken isme konu olan mekanın hikayesinden yola çıkar aşağıda Tatarların bazı yerlere isim verirken o yerlerde yaşanmış hikayelerinden yola çıktıklarını görüyoruz. Günümüz Türkiyesi'nde isim değiştirme modası var 100 lerce yıllık halkın belleklerine kazanmış isimler değiştirilmekte ve bir gün geliyor çocukluğunuzun geçtiği kasabanızın mahallenizin ve koca şehrin heryerinin ismi değişmiş ve tanıyamaz olmuşsunuz oysa eski haliyle ve haliyle kalmış olarak keşke geleceğe taşınmış olsalardı.

Siz değerli okuyucular ve suskunlar kendi kasabanızla ilgili anlatılanları burada bizimle paylaşabilirsiniz tek yapmanız gereken yorum bölümüne bırakmanız

MELİKE UÇURUMU

Bizim köyün kıyısında Melike Uçurumu var. Melike isimli bir kadın birgün ormana oduna gitmiş. Bu kadının çocukları çok, kocası da ölmüşmüş.
Melike ormana varıp, kızağına odun yüklemiş. Geri dönerken yolda fırtına çıkmış. Fırtına çok güçlüymüş. Bu kadın yolunu kaybedip bir uçuruma yuvarlanmış. Uzun süre uçurumda kalmış, elleri ayaklan donmuş ve sonunda ölmüş. Bu yüzden o uçuruma Melike Uçurumu denir.

KAZAN YOLU

Müslim rayonundaki İski Karamal ile Ust köyleri arasında "Zavod ormanı denilen bir orman var. Çar zamanında Lıkov isminde bir toprak sahibi (Simbirli olsa gerek) Simbir'den Ufa'ya kadar olan ormanın sahibi olmuş. Ust köyü yanındaki ormanda onun bir bakır işletmesi varmış. O sebepten bu ormana "Zavod ormanı derler. (Zavod ormanı Tuymazı yakınlarında da var. Onda da çuha fabrikası varmış.) Bu Usı köyü yakınlarında orman içinden birkaç kilometre boyunca ağaçlan kesip geniş bir yol açmışlar. Buna halk "Kazan yolu demiş.
"Kazan Yolu deyince bazıları bu düzlüğü Kazan şehrine ulaşan bir yol zannetmişler. Oysa tamamen başka bir şeymiş. Bu bakır madeninden çıkarılan bakır madenini eritip dökmek için otuz at ile sürüyerek büyük tunç bir kazan getirmişler. İşte bu kazanı getirmek için açılan yola "Kazan yolu denmiş.

BUTAY IRMAĞI

Evvelce Bereze'de Butay isimli fakir bir kişinin bir dönümlük yeri ve bir keçisi varmış. Vergisini ödeyemezmiş bu. Birgün vergi memuru gelmiş:
-Vergini veremiyorsan, keçini getir! demiş. Butay evine keçisini getirmeye gitmiş. Hatunu: "Keçiyi vermemi deyip, feryadı koparmış. İki ateş arasında kalan Butay, ırmak kıyısına gidip, kendini bir ağaca asıp intihar etmiş. Bundan sonra ırmak onun ismiyle anılmaya başlanmış.

GILMİYAN UÇURUMU

Gılmiyan çalışkan, akıllı bir adammış. Ailesi de varmış. Zenginler ona haksız yere eziyetler, işkenceler etmişler;
dünyada yaşayacak halini bırakmamışlar. Bir gün kalkmış, hanımına : "Şimdi geliyorum! deyip çıkıp gitmiş. Bir gün yok, iki gün yok. Aramaya başlamışlar. Köyden çok uzak olmayan bir uçurumda bulmuşlar elbiselerini. O günden sonra halk orayı "Gılmiyan Uçurumu olarak anmaya başlamış.

Toponotnik Rivayetler
Tatar Halk Edebiyatı