Denizli'nin Gül Hikayesi

Gülü sevmeyen var mıdır acaba? Her rengi farklı farklı anlamlar taşıyan, kokusuyla bizi kendimizden geçiren,açmamışı bile türlü türlü güzellikler vaadeden gülden daha has, daha başka, daha özel bir çiçek var mıdır acaba?

Denizlimizde gül bir başka güldür. Kokusu ve rengiyle bize has olan bu güle "Bahtiyari" denir. Tek bir daldan, yedi kere, irice açan bu gülü yetiştirenler mutlu sayılırlar. Söylentilere göre bir zamanlar Denizli Beyi'nin sarayındaki hasbahçede bahçıvan olan Bahtiyar, beyin fidan boylu, gül endamlı, güzeller güzeli kızına tutulmuş. Muradına eremeyince de, yüreğinin ateşini güllerin rengine, aşkının alevini de kokularına aşılamış. Bunlar solmasın diye, gece gündüz özene bezene güllerini dört mevsim açtırmış. Her mevsim de taze tutmuş. Bahtiyar muradına erememiş ama, ondan sonra Bahtiyar gibi gül yetiştirenler muratlanmış, evinde bu gülü bulunduranların oğlu varsa evlenmiş, kızı varsa koca bulmuş. Bu inanç. Denizli'de gül eğlenceleriyle sürmüş, gül demetlerinin çevresinde kızlar halay çekerken, erkekler zeybek oynamışlar.

Bizim şehrimizde en lüksünden en sadesine kadar her evin bahçesinde mutlaka ama mutlaka bir gül ağacı bulunur. Bu güller o evde yaşayanın maddi durumuna göre yemyeşil çimlerin ortasında pembe, kırmızı, açık pembe mendiller takmış genç kızlar gibi de olabilir, eski yağ tenekelerinden yapılmış saksıların içinde de olabilir. Ama mutlaka vardır. Hatta eski evsahibimin tek renkle yetinmediğini, aşılama yöntemi ile bir gül ağacında bir kaç rengi tutturmayı başardığını biliyorum. Hep GÜLelim olur mu :)